Magonia

Recensie 08/2019
Het was de tweede keer dat ik dit boek las. Enerzijds omdat ik eindelijk in het vervolg wil duiken en ik terug helemaal mee wil zijn. Anderzijds omdat ik deelneem aan de N.E.W.T.s magical readathon van Book Roast en dit boek perfect paste om een Acceptable te halen in Charms, namelijk het heeft een prachtige cover :)

Ademloos werd ik van het lezen van Magonia.

Net zoals bij de eerste keer dat ik dit boek las, benamen de eerste paar hoofdstukken mij de adem doordat het hoofdpersonage Aza in haar eigen stem een hele lange monoloog houdt. Een lang woordenstroom die mij een enigszins benepen gevoel gaven. Op zich is dit geen slecht iets, gezien het hoofdpersonage zelf worstelt met ademnood. Het is ontzettend passend dat je als lezer het ook eventjes benauwd krijgt.

Daarna gebeurde iets enorm tragisch, waardoor ik als lezer weer eventjes in ademnood kwam. Het werd zo emotioneel neergeschreven, ik voelde me zo hard betrokken en opnieuw, net als bij de eerste keer dat ik dit boek las, voelde ik de tranen in mijn ogen branden.

Vervolgens veranderde het boek van toon. Magonia wordt in al zijn glorie geïntroduceerd met al zijn kleurrijke vlucht aan personages. Jawel, vlucht want het gaat om vele soorten vogelachtigen.
En man, opnieuw werd ik ademloos. Ademloos omdat de wereld zo vol is, zo fantasierijk en zo echt aanvoelde. Ik wil dolgraag geloven dat er schepen door onze lucht varen, bemand door een volk dat magie tot leven kan zingen samen met hun eigen vogel; en door de beschrijvingen in dit boek zou ik dat ook bijna gaan doen. Echte aardse gebeurtenissen, nu en in het verleden, worden aangekaart als bewijs en het maakt alles zo klaar als een klontje. Ja, dat moet het zijn, Magonia is echt.
Echt knap geschreven.

Dus Magonia was ook bij deze tweede lezing een absolute schot in de roos. Magisch, episch en een sprookje die geworteld in onze realiteit, met een prachtige relevante boodschap.
Gezien ik opnieuw zo keihard genoten heb van dit boek, voel ik me genoodzaakt mijn oorspronkelijke waardering te herzien en Magonia een sterretje meer te geven: 5 sterren in plaats van de eerdere 4.


Recensie 03 /2016
Dit boek! Wowtjes!
Het begon onverwacht en een beetje in mineur voor mij, om dan snel naar een ander onverwacht super-emotioneel stuk over te gaan en dan ... dan gewoonweg episch, magisch, fantastisch Amai, super boek!

A refreshing change from the books I usually prefer reading. The story hooked me in midway and I just couldn't wait to get to the end. The descriptive details felt a little overly complicated as I wasn't really able to conjure certain images in my head, or maybe that's just how the writer wanted it to be.
A student of mine asked me to review it for her, and as the genre of the book suggests, it's suitable for young adults or mid/high schoolers.

I loooved this! I love pretentious dying teens, and gifted Aza and her equally-gifted BFF Jason definitely fulfilled that desire for me. The fantasy element of this sounds so absurd but is pulled of SO WELL, and I was completely intrigued by the actual historical elements pulled into it (according to the author's endnotes, the historical research is real!) Basically... it turns out Aza has been dying on Earth because she's not human, she's Magonian... so basically, a bird person. And the bird people come to bring her to live on a ship in the sky, full of other bird people. They fly around and steal crops and stuff from earth, because of course, nothing can grow in the sky...

Anyway, this feels like such a fresh take on the ~misfit chosen one~ thing as well as the ~pretentious dying teen~ thing. So cool. Can't wait for the sequel!