رستاخیز

باید بیشتر بیاندیشم تا بتوانم توضیحات بهتری ارائه کنم.
ولیکن نقدا می‌توانم بگویم:
تولستوی به خوبی در آرامی داستان مرتبا باعث می‌شد تا با خودم بگویم: “عجب” و نظرم را راجع به شخصیت‌ها، باورها، روایت داستان و در نهایت خود تولستوی مرتبا تغییر می‌داد. از همه قشر خوب گفت و بر همه تاخت و در نهایت کاری کرد تا تک تک شخصیت های داستان را همان‌گونه که خودش میخواست با همه بدی‌ها و خوبی‌هایشان صمیمانه دوست بدارم.
رستاخیز نه تنها رستخیز دیمیتری نخلیدف است، بلکه می‌تواند رستاخیز خواننده کتاب باشد.
دومین بهره‌ای که از این کتاب بردم فضاسازی زیبای او از روسیه قرن نوزده بود.
و بهترین نقل‌ قول آن: “چرا یک انسان به خود اجازه می‌دهد که انسان دیگری را مجازات کند؟” بود.