Bryony and Roses

The way Bryony is trapped in the house is more clever than many other Beauty and the Beast stories. It seems to me that there is a deeper backstory. We don't get all of it, but the bits we get are impactful and help us see the whole narrative. There are some dark parts as well that makes this more than just a fairytale. And the ending is so T Kingfisher. With another author it could have felt ridiculous, but it is just perfect with T Kingfisher.

It's hard to read a retelling of Beauty and the Beast without comparing it to the Disney movie or the Robin McKinley books. I had a very difficult time with the first 40% for that exact reason. Girl ends up in enchanted castle. Meets a beast. Gets trapped in castle. Must break a curse. We all know the rest. How do you distinguish your story from the others? Look no further than Bryony and Roses.

In this retelling, Bryony is traveling home and gets lost at the castle. Not her father. She is “kidnapped” for her gardening abilities. At least that's how it's presented. There are still elements of the original tale. Every night the beast asks her to marry him. The castle is enchanted. The beast was once human. Still there are some nice original elements that makes this book stand out. The house is enchanted, not just the objects within it. Things appear and disappear at will. The beast has a hobby. There's a strange visitor. It's a rather original retelling.

While fun, it's not perfect. I didn't feel any chemistry between Bryony and the Beast. The Beast was too much “perfect nice romance novel guy.” and Bryony was an under-developed snarky (and dislikeable) female with too much inner dialogue. Still, there's potential and originality here. I'm curious to see how Kingfisher's other retellings are.

Ik begon dit als luisterboek te lezen en werd meteen meegesleept door het verhaal en de stem van de hoofdpersoon. Ik was echter geen fan van de stem die het verhaal in het audioboek voorlas, dus besloot ik al snel over te stappen op het e-book.

Dit is alles wat ik voelde ontbreken in T. Kingfisher's veelgeprezen Nettle & Bones.
Waar de eerste me niet kon ontroeren en er niet in slaagde mij emotioneel geïnvesteerd te voelen, slaagde dit verhaal erin om dit bijna vanaf de eerste pagina te doen.

Het is geen geheim dat ik van Belle en het Beest en hervertellingen van dit verhaal houd, maar ik ben op een punt gekomen dat ik dacht dat het niet langer mogelijk was om een rechtstreekse hervertelling toch een originele draai te geven.
Ik had het mis, want wat T. Kingfisher deed met het bronmateriaal in haar Bryony & Roses is zowel een ode aan het origineel van de Villeneuve als hoogst origineel en verrassend.

Uit eerdere boeken van deze auteur ken ik haar als heerlijk griezelig en ook in dit verhaal slaagt ze erin om me te doen huiveren en iets dat als mooi en puur wordt beschouwd in een heel ander licht te laten bekijken. Tegelijkertijd zorgde de humor in dit boek ervoor dat ik meerdere keren hardop moest lachen.
Ik ben een grote fan van deze combinatie van griezelige onrust en sarcastische scherts. In dat opzicht deed het me denken aan Kingfisher's What moves the dead, waar ik ook van hield.

Dus ja, ik was hier absoluut dol op en kan niet wachten om in Kingfishers andere sprookjesvertellingen te duiken.