De kroongetuige

Met de kroongetuige levert ‘t Hart een heuse Agatha Christie af. Of gebruikt hij alleen de structuur van een whodunit en is het eigenlijk een roman over kinderloosheid en huwelijksproblemen?
Hoe het ook zij, voor mij.is dit een zeer geslaagd boek. Ok, het boek is al bijna 40 jaar oud en waarschijnlijk worden verdwijningszaken en moordonderzoeken tegenwoordig anders aangepakt. ‘t Hart weet zelfs de kneuterige sfeer uit veel van z'n boeken over te brengen op een politieonderzoek.

Net als bij elk boek van de auteur speelt klassieke muziek en de bijbel weer een rol. Maar niet zo prominent als in veel van z'n andere boeken. Het moge duidelijk zijn dat ‘t Hart altijd veel elementen van zichzelf terug laat komen in de hoofdpersonen van een boek. Meestal zijn de personages bovengemiddeld ontwikkeld en is de hoofdpersoon een bijbelvaste geloofsafvallige met een stevige mening over klassieke muziek. Ik kom deze mensen zelden tegen in dagelijks leven, maar Maarten ‘t Hart grossiert erin. Dit is tegelijk het aantrekkelijke, het roept iets nostalgisch op in een licht absurdistisch universum.

De schrijfstijl is vlot en het boek leest als een echte page turner. Dit is een goed boek om kennis te maken met het oeuvre van Maarten ‘t Hart, als de onderliggende thema's je niet kunnen boeien heb je altijd nog gewoon een goede detective over. Een literaire “thriller” die de kwalificatie literair wel waard is.

Dan blijft er nog één vraag over. Wie is eigenlijk de kroongetuige? In het boek wordt een bejaarde man, die zogenaamd alles gezien heeft, de kroongetuige genoemd, Leonie vindt zichzelf eigenlijk de kroongetuige. Of slaat dit toch terug op het citaat van Nietzsche over kinderen die de kroongetuigen binnen een huwelijk zijn? Met deze korte titel worden alle thema's verbonden

PS: En Maarten ‘t Hart heeft verstand van ratten