Die Lewe vir Beginners

Op bladsy 1 is reeds ‘n hele verhaal, die leser is dadelik deel van die storie, en hierdie leser se maag het reeds gedraai vir wat mag kom. Die begin van die boek stel vir die leser positiewe verwagtinge van die verhaal.

Ek het baie lanklaas ‘n liefdesverhaal gelees en kan dus nie in die genre vergelyk nie. Aanvanklik lees dit soos ‘n resepmatige verhaal en lyk heel dit ook heel voorspelbaar, maar by 20% is daar dramatiese wendinge na ‘n groot tydsprong.

Die karakters is mense met foute, dus absoluut oortuigend. Die dialoog is lekker, die skrywer ken mense en hulle dinge. Die probleme wat konflik veroorsaak tussen karakters, is tekenend van die moderne lewe. Bv vroue neem inisiatief, maar dis die mans wat wil commit.

Op die karakter Stuyvesant is ek verlief. Sy naam is goed gekies, ouer lesers sal verstaan dat hy ‘n kruis is tussen die rowwe Camel man van die negentigs en die gesofistikeerde man van die Stuyvesant advertensies van die sewentigs.

‘n Ligte en genotvolle lees vir die vakansie, baie meer as ‘n voorspelbare romanza, maar nou nie iets wat huweliksonmin oor laat ligte veroorsaak het nie.

Wat wel onafgerond voorgekom het, is die lot van Mignon se man en pa. Ook die oënskynlik dramatiese persoonlikheidsverandering in Mignon, voor en na Die Gebeure, was vir my onwaarskynlik. Te té. Mens se inherente aard word beïnvloed deur eksterne faktore, maar die kern van jou wese verander nie só dramaties nie.

Wie moet die verhaal lees? Mense wat hou van ‘n lekker storie, ‘n lekker verhaal om te lees as jy onkapabel is vir werk of wil ontvlug.