Een wereld vol patronen

Ik heb er lang over gedaan om dit boek te lezen, maar dat kwam vooral door de grote hoeveelheid interessante informatie en stof tot nadenken.
Er is veel aandacht voor ontdekkingen die gedaan zijn buiten Europa. Ik wist bijvoorbeeld niet de Chinezen het pokkenvirus doormiddel van vaccinatie al bijna uitgeroeid hadden, lang voordat in Europa het eerste vaccin op basis van koepokken ontdekt werd. Ook wist ik niet dat de hadith zijn geconstrueerd op basis van de eerste systematische bronnenkritiek. Of dat Indiërs al eeuwen voor Leibniz een formule hadden om π te berekenen. En zo nog veel meer.
Volgens de schrijver is één van de eerste historische patronen die mensen hebben beschreven dat beschavingen een cyclus vertonen van opgaan, blinken en verzinken. Chinezen, Europeanen, Arabieren, Indiërs, Afrikanen, Azteken. Ze hebben allemaal periodes gehad waarin ze op een bepaald kennisgebied voor doorbraken zorgden. Maar daarop volgden vaak weer eeuwen van stilstand en achteruitgang waarin oude boeken niet meer gelezen, verbrand of juist als onfeilbaar beschouwd werden. Zo is het boek ook een impliciet pleidooi voor een open en nieuwsgierige levenshouding.