Faelorehn

DNF @50%
Gezien ik het boek dus niet uitlas ga ik er geen sterretjes aan geven.
—
Met heel veel spijt en ontgoocheling heb ik, na het boek voor 50% gelezen te hebben, besloten er mee te stoppen. Ik ergerde mij constant blauw aan de onsamenhangendheden in het verhaal, de tweedimensionale personages en de onnatuurlijkheid van de interacties en opbouw.

Ik had nochtans hoge verwachtingen van deze Belle en het Beest hervertelling.
Het idee van de wonden met kristallen en de bloedkevers wekten echt mijn aandacht, maar ik kon de luie manier waarop het verhaal werd verteld niet vergeven.
Wat een Belle en het Beest verhaal aantrekkelijk maakt is de opbouw. Er moet wat spanning zijn, ontwikkelingen in gedrag en begrip. Er moet een geleidelijke overgang zijn van twee mensen die elkaar niet kunnen luchten, over wederzijdse openbaringen, tot uiteindelijk romantische ontwikkelingen.
Hier hadden ze begod 2 dialogen en het was al koekenbak, terwijl je als lezer totaal niet kon zien of voelen waarom. Het eerste dialoog was een woede-uitbarsting, dat bijzonder slecht geschreven was, waardoor ik voor geen van beide personages ook maar enig begrip kon opbrengen. Het tweede was een wreed ongemakkelijke scène met een donderslag-bij-heldere-hemel moment dat compleet, maar dan ook compleet, uit de lucht kwam vallen (pun intended).

De auteur haastte zich van scène naar scène richting finale zonder de fundamenten stevig op te bouwen. Het gevolg daarvan was een puberaal, onhandig en onnatuurlijk relaas, waar de Disney referenties er met momenten iets te overduidelijk vanaf dropen.

Uiteindelijk zat ik meer tegen mijn goesting te lezen dan iets anders, en dan is het toch beter om het op te geven, denk ik. Jammer...