Harteloos

Z'n kop eraf.

De Hartenkoningin is zo'n schurk die haar eigen leven is gaan leiden in de populaire cultuur. Je kent haar als een opvliegend personage dat voor het minst in een colère schiet en daarbij zonder aarzelen de doodsvonnis uitspreekt.
In dit boek wordt een verhaal verteld dat zou kunnen verklaren hoe de koningin geworden is wie ze is en het is zo goed gedaan. Origineel, doch herkenbaar en uiterst hartverscheurend.

De balans tussen herkenbaarheid en originaliteit zat precies goed. De nieuw verzonnen elementen passen perfect binnen het origineel en doen het alle eer aan. Het is grillig en eigenaardig en een beetje gek, zoals een goed verhaal geïnspireerd door Alice in Wonderland betaamd.
Een ware hommage dus.

Moordenaar, martelaar, majesteit, mafketel.

De personages waren een mix van oude bekenden (Cheshire, het witte konijn, Hatta), personages geïnspireerd door Carrolls creaties (Marie Ann, De graaf van Everdingen) en originele personages (Jester, Peter Peter). Daarnaast zat er ook een fijne verwijzing naar Edgar Allen Poe met de Raaf.

De auteur weet goed met de emoties van haar lezers te spelen, waardoor ik door dit alles, ondanks het feit dat we allemaal weten wat voor een driftkikker de Hartenkoning is, bleef hopen op een andere, gelukkigere afloop. En daarin ligt toch een grote sterkte van het verhaal. Dat blijven hopen en supporteren, terwijl je eigenlijk de afloop al kent.

Wat is de overeenkomst tussen een raaf en een bureau?

Ik las het boek in de Nederlands vertaling en ik wil toch wel een grote duim omhoog aan de vertaler geven. De keuze van de vertalingen vond ik bijzonder goed gevonden, terwijl de vertaler ook wist wanneer bepaalde woorden niet te vertalen (zoals Cheshire en Jester). En hoewel ik helemaal niks heb aan te merken aan de vertaling, heb ik toch het gevoel dat ik het verhaal in zijn originele Engels nog een grotere impact om mij zou hebben gehad.

‘Maar hopen,' ging hij verder, 'is de enige manier om een onmogelijkheid toch nog mogelijk te maken.'

Nog een paar losse gedachten:
• Deed me wat denken aan het verhaal dat ik voor Julie en Kenneth's trouw schreef
• Aha momentje: Waarom de Hartenkoningin witte rozen haat.
• Mary Ann is hier de meid van Catherine, in het origineel is ze de meid van het konijn
• Het thee-feestje met Hatta, de March Hare en de Dormouse
• Croquet met flamingo's en egels
• De nep-schildpad
• De Lobster-quadrille
• Het horloge van het witte konijn
• De verweving tussen het Hartenrijk en het Schaakspel (Through the Looking-glass)
• De Hertog van Everdingen: Hertogin uit het origineel had een zoon die getransformeerd werd in een varken. Daarenboven had ze ook een kok die verslaafd was aan peper.
• De Hartenkoningin die van bakken houdt en Jack de Hartenboer uit het laatste hoofdstuk