Nemesis

Ik zag er een beetje tegen op, omdat in mijn hoofd het beste er ondertussen wel af was, van de Horus Heresy-reeks: na twaalf boeken van telkens door de vierhonderd bladzijden, met telkens ongeveer dezelfde thema's (fascistoïde wereldbeeld van zowel “goed” als “kwaad”, onvermijdelijke slechte afloop) was het een beetje gnnn.

Maar kijk: Nemesis heeft mij aangenaam verbaasd. Net zoals Mechanicum gaat het over niet-Astartes – deze keer het Officio Assassinorum. Die ook allemaal interne strubbelingen hebben, en waar ongetwijfeld ook allemaal reeksen boeken uit zouden kunnen gepuurd worden. En waar het nog maar eens heel erg duidelijk wordt hoe enorm uitzonderlijk de Astartes zijn: als de beste van de beste ervan dromen om ooit eens één Space Marine te vermoorden, dan weten we het wel.

Het verhaal is geen enorme hoogvlieger, maar hey, ‘t is wel leutig: een team van zes moordenaars wordt samengesteld (een sniper, een gifmengster, een data-mens, een berserker, een Bene Tleilax-achtige, en een anti-psyker) om Horus te vermoorden, en in parallel is er een onderzoek naar een seriemoordenaar.

En dan komen beide verhaallijnen samen, met een vleugje Lectitio Divinitatus, en krijgen we weer een schijfje van Emperor wordt God-Emperor, rebellie wordt Heresy, met voorafschaduwingen van een inquisitie.

Toch aangeraden, ja.