Noem geen namen

Het is lang geleden dat een verhaal me zo heeft aangegrepen. Sy slaagt erin om de lezer enorm te laten meeleven met het verhaal. Als lezer volg je op de voet hoe mensen zichzelf ontwikkelen en hoe vriendschappen ontstaan in de wrede oorlog. De personages zijn allemaal enorm goed uitgewerkt, waardoor je dubbel zo hard meevoelt met iedereen. Het is moeilijk om je in te beelden hoe het was om te leven in de oorlog, maar door dit boek krijg je pijnlijk hard een idee hoe het geweest moet zijn. Hoe pijnlijk het ook was om sommige stukken te lezen, ik denk wel dat het belangrijk is om er bewustzijn van te verspreiden.

“Ze verslond zijn woorden. Woorden die door hem waren bedacht en aangeraakt. Het enige tastbare bewijs dat hij had bestaan en niet een mooie, veel te korte droom was geweest.”

Dit is een boek dat lang blijft nazinderen. Zelfs als ik het boek niet aan het lezen was, dacht ik vaak aan de personages en wat ze meemaakten. Ik kreeg het verhaal niet uit m'n hoofd en werd er echt door gegrepen. Als je je realiseert dat al deze dingen echt gebeurd zijn, is het zelfs huiveringwekkend.

Dankjewel VIB Young Adult voor het recensie-exemplaar!