Red China blues

De schrijfster werd geboren in Canada als dochter van welgestelde Chinese ouders en groeide Engelstalig op. In 1972 vertrok ze als overtuigend maoïste naar China, waar ze tijdens de Culturele Revolutie (1966-1978) een van de twee eerste buitenlandse studentes was op Peking Universiteit. Ze bleef in de Volksrepubliek tot 1980. In 1988 keerde ze naar Peking terug als correspondente van de Globe and Mail uit Toronto en in 1989 was ze vanaf een balkon van het Peking hotel getuige van het bloedblad op het Plein van de Hemelse Vrede. In 1994 keerde ze terug naar Canada. In de eerste helft van het boek ziet ze met verbazing terug op haar studentenleven en op haar toenmalige onwankelbare geloof in het communisme ondanks alle bizarre omstandigheden. Het tweede gedeelte van het boek is gewijd aan de beschrijving van de studentenbeweging van 1989 en aan de politieke, sociale en economische ontwikkelingen van de jaren negentig. De schrijfster schetst een helder breed beeld van de geweldige veranderingen in de Chinese maatschappij, van extreem egalitarisme en hartstochtelijk maoïsme naar kapitalische concurrentie en communistische corruptie, en ze verlevendigt haar relaas met een gezonde dosis zelfspot.