Rozdroże kruków by Andrzej Sapkowski

Oto słowa Proroka: zaprawdę powiadam wam, że nastanie chaos w wielu miejscach i ogień często będzie wybuchał.
Słońce rozjaśni się w nocy, a księżyc w ciągu dnia, gwiazdy zaś zaczną spadać. Krew będzie ciec z drzewa, a kamień wyda głos.
Dzikie bestie będą atakować, a niewiasty brzemienne będą rodzić potwory.
I oto sprawdziło się proroctwo i oczom naszym stało się ono widome: niewiasty porodziły potwory.
Wiedźmini są tymi potworami, heroldami chaosu i zguby.

— Anonim, „Monstrum albo wiedźmina opisanie”

Czy jest to spijanie śmietanki i zbieranie tantiem przez starszego wiekiem pisarza? A jakże. Czy jest na poziomie Sagi o Wiedźminie? No weź wyjdź. Ale jest zdecydowanie lepsze od Sezonu Burz. Warto przeczytać, jeśli jesteś fanem - historia pierwszego roku Geralta na szlaku.

Jest trochę puszczania oka do graczy, jest nieco naśmiewania się z serialu Netfliksa. Gryzie trochę rozmiar - to bardziej długie opowiadanie, niż krótka książka, w oryginalnej cenie wydania musiało to drażnić.

W każdym razie, udany powrót do historii z (dla mnie) nastoletniości, podkolorowany na pewno sentymentem do Sagi.

Good old witcher? Eventually yes, however, here we get to know Geralt when he was young, not being really the same person as the one we know from the previous books. The way he is portrayed at the beginning is actually rather funny and I'm not sure whether I really like it, but it's not bad after all. I am not sure if this is an old sentiment, or a more objective impression, but Sapkowski's style is really amazing to read. Flies like a butterfly. And all characters have this something. They are not just dry NPC fillers. I would like this book to be longer and give us a more continuous story, but that is just a minor issue. It was so nice to come back to these stories, even if it might have been a little 'money heist' by the author ;)