Stenen voor een ransuil

Ik heb inmiddels redelijk wat van ‘t Harts oeuvre gelezen, maar zijn debuutroman nog niet.
Wat mij opvalt is hoe goed Maarten ‘t Hart kan schrijven, gelijk bij zijn debuut al.
Het is een melancholieke, iets droevige roman. Met veel compassie geschreven. De typische ‘t Hart thema's zijn gelijk aanwezig, maar worden nog niet met veel venijn geventileerd. Iets wat zijn latere werken wel kenmerkt.
Ook al is dit boek inmiddels 50 jaar oud, het zou, ook nu nog, verplichte kost moeten zijn binnen orthodox christelijk Nederland. Een impactvol boekje, die meer aandacht verdient in Maarten ‘t Harts grote oeuvre.