The City of Stardust

Wat een complete en totale teleurstelling.
Ik heb mezelf geforceerd het ganse boek uit te lezen, maar ik had moeten stoppen toen ik het voor het eerst overwoog na de eerste veertig bladzijden.

Er zat zoveel potentieel in dit verhaal, zoveel geweldige ideeën, maar alles, van de wereld tot de personages, viel volledig plat. Er werd niets uitgewerkt en slechts vaag onthuld, en verwarring was een constante metgezel tijdens het lezen.

De schrijfstijl probeerde de dromerige lyrische stijl van boeken als “The Night Circus” of “The Invisible Life of Addie LaRue” na te bootsen, maar voelde uiteindelijk enorm overschreven en te vaag aan om charmant te zijn.
En wat is er aan de hand met de constante verandering van perspectief midden in een hoofdstuk? Vaak zelfs zonder scheiding van paragraaf? Dat is echt niet gewaagd of schattig, maar gewoon irritant en verwarrend, en dit bovenop al het andere verwarrende en verbijsterende in de schrijfstijl.

In zekere zin kan ik de enigszins vage wereldopbouw vergeven als ik karakters heb waar ik voor kan supporteren, maar helaas bleven ook deze te oppervlakkig om meer dan ergernis te voelen. Er zit iets serieus scheef, als je meer geïnteresseerd bent in nevenpersonages die af en toe eens voorbij fladderen, dan mee te volgen met onze hoofdpersonages.
Violet was gewoon een idioot en Aleksander een ruggengraatloze eikel. Er is nul-komma-nul chemie tussen hen en ik begrijp niet waarom de auteur een romantische relatie tussen hen wilde forceren.
Penelope kon een machtig personage zijn, maar ook hier weer bleef alles bijzonder flets en eendimensionaal.

Een heel jammerlijk geval van veel beloven, maar weinig meer dan gebakken lucht afleveren.