The End by Lemony Snicket

When Violet, Klaus, and Sunny Baudelaire find themselves in the same boat as Count Olaf, after all the treachery that happened at the Hotel Denoument, in the middle of nowhere, they think there is nothing worse that can happen, until a horrid storm comes. When the wake up they find themselves on a simple island, where you eat and drink the same things, wear the same things, and do the same things. But is the island really as tranquil as everybody thought? The island's facilitator seems suspicious, and everywhere the Baudelaire's go, treachery seems to find them. Can the Baudelaire's live on this island forever?

Het einde van het verhaal, en terwijl ik het aan lezen was, dacht ik meer dan eens hoe toepasselijk het einde wel was.

Helemaal in het begin van het boek wordt Olaf (voor het eerst, trouwens) meteen doorzien. Ze komen terecht op een eiland waar een soort welwillende dictator geen dictator is maar enkel ‘vriendelijke suggesties' heeft, die dan best wel gevolgd worden. Hij verbant zowat alles dat interessant of stimulerend zou kunnen zijn naar een andere kant van het eiland, en voor de rest leven de mensen een saai leven, met allemaal dezelfde gewaden, en elke dag hetzelfde saaie eten.

De kinderen vinden op het eiland, in het taboe-deel, een lange geschiedenis van het eiland, met de titel A Series of Unfortunate Events, geschreven door een opeenvolging van personages die wel al dan niet tegenkwamen — hun ouders, onder meer.

En alles wordt duidelijk. En er is een einde dat een einde is maar niet echt. En het is schoon. Ik vond het laatste boek het beste van de reeks.

It's a proper end to the story of the Baudelaire siblings, even if it's not actually the end.

This series & the characters will FOREVER have a very special place in my heart. It was a long but worthy journey

After reading he books together for years, Gabbie and I finished the series yesterday. The ending was perfect. Exactly the kind of ending that series needed and deserved