The Last Town

Voilà, dit is waarom ik deze reeks ben beginnen lezen: om te weten hoe de tv-serie zal aflopen.

En dat weet ik dus, bij deze.

Met het materiaal zou het mogelijk geweest zijn om er een eindeloos verhaal van te maken, boeken aan een stuk “zullen ze of zullen ze niet” doen, en Lost-gewijs telkens meer en andere mensen in het centrum van de gebeurtenissen zetten, maar neen dus.

Blake Crouch heeft duidelijk lessen getrokken uit Lost (en andere, kuchUnder the Domekuch) en zorgt ervoor dat de status quo zeer snel gebroken worden, en dat het allemaal ontploft.

Er zit genoeg materiaal in de boeken om nog een tweede volledig seizoen van tien afleveringen te maken, als ze het niet te veel uitmelken. Er zitten spectaculaire dingen in, de conflicten tussen de verschillende hoofdpersonages worden proper (zei het véél te snel om realistisch te zijn) afgewerkt, en er wordt zowaar een niet al te belachelijk einde aan gebrouwen.

Het enige: er is bijzonder veel suspension of disbelief nodig om het centrale gevaar van de reeks serieus te nemen. Het leest allemaal min of meer haalbaar, maar als een mens er een beetje over nadenkt, is het bijzonder zeer weinig plausibel. Zoals in: de man heeft maar van zeer zeer ver de klepel horen hangen over basisbiologie en evolutie.

Maar goed. Content dat ik het gelezen heb.