The Many Sins of Lord Cameron

In 2020 las ik het eerste boek in deze serie van losjes met elkaar verbonden historische romances, nadat ik op YouTube plots heel wat lovend enthousiaste recensie kreeg te zien. Uiteindelijk vond ik dat boek maar middelmatig; leuk maar niet meteen iets dat naar mijn mening zo'n enthousiasme verdiende.
Nu, omdat ik sowieso wel eens graag in dit genre lees als palletreiniger, zette ik de serie wel in mijn lijst van “gestarte series”, om later in verder te lezen.
In 2021 las ik dan het tweede boek, dat mij opnieuw niet helemaal kon overtuigen, maar toch was ik nog niet klaar om op te houden met deze serie.

En dan las ik in februari boek 3 en ik denk dat deze toch al de leukste is tot nu toe.
In de vorige twee boeken kwam er steeds nog een extra mysterie kijken, naast het hoofdplot van de opbloeiende romance, en hoewel ik in theorie fan ben van mysteries, vond ik ze in deze boeken niet werken, omdat ze eigenlijk een beetje te veel bij het haar gegrepen waren.
In dit derde boek is er niet zozeer een extern mysterie, maar eerder het mysterie van het verleden van onze hoofdpersonages, wat ik wel interessant lezen vond.

Globaal gezien kan het boek opgedeeld worden in twee delen, met eerst de aanloop naar de relatie, gevolgd door het deel waarbij de personages elkaar dieper leren kennen, wat heel wat tragedies en trauma's aan het licht brengt. Het zal je dan waarschijnlijk niet verbazen dat ik het eerste deel van dit boek met veel meer plezier heb gelezen, dan het tweede deel, wat veel trager en zwaarder was. Maar uiteindelijk slaagde de auteur er toch in om het niet te lang te laten aanslepen en wist ze het boek op een voldoende bevredigende manier te beëindigen.

Nu ik drie boeken in deze ondertussen 12 romans-tellende serie heb gelezen, heb ik besloten dat ik enkel nog het boek van de vierde en laatste Mackenzie broer ga lezen en als deze me niet van mijn sokken blaast, hou ik deze serie voor bekeken!