Unravel the Dusk

In theorie had ik hiervan moeten houden, maar niks trok mij echt aan. Het ganse verhaal volgde de standaard formules en stijlfiguren. Mij ontbrak alle emotionele verbintenis, ondanks de schijnbaar hoge inzet. Maya's constante repetitieve innerlijke monologen werkten ook een beetje op mijn zenuwen.
Al met al gewoon oké. Veel meer heb ik hier niet over te zeggen. Ik ben blij dat ik het gelezen heb, maar dat is het.
Ah, maar ik vond de kleine glimp die we kregen van de volgende duologie met “Six Crimson Cranes” wel tof en ik blijf zeker nog geïnteresseerd om die te lezen, ondanks mijn ietwat lauwe gevoelens bij deze.