Walking to Aldebaran

Euhm, dat was bizar...
Ronduit grappig met momenten, luchtig in toon en met een sarcasme waar ik van hou. De verteller die constant de vierde wand doorbreekt om ons (Toto) zijn verhaal te vertellen en dan die twist: schitterend!
Maar zo zo zo bizar...

Because it's like Dungeons and Dragons in here, and you ever know a crypt without monsters?

En dan lees ik een recensie die nog een extra dimensie aan dit verhaal geeft: Gary Rendell versus Grendel uit Beowulf. Machtig!