Best Served Cold

“She set her mind to a thing, and did whatever it took. Shit on conscience and consequences both. Vengeance first, questions later.”

Net als bij The First Law Trilogy klonk dit boek niet als iets dat ik leuk zou vinden. Gelabeld als gewelddadig, donker en bloederig, leek dit wraakverhaal gewoon te grimmig naar mijn smaak. Zonder een read-along had ik het dus waarschijnlijk nooit opgepakt, wat zonde zou zijn geweest, want deze is mij uiteindelijk wel goed bevallen. Geen nieuwe favoriet, maar ondanks de gruwelijkheid toch best plezant!

“I never saw men act with such ignorance, violence and self-serving malice as when energised by a just cause.”

Dit wraakverhaal staat bol van de onsympathieke antihelden. Ze zijn allemaal moreel grijs en hebben weinig in hun persoonlijkheid om hen te prijzen. Ook al is dit een alleenstaand boek, doch is ieder personage uitgediept en van vlees en bloed. Elk krijgt hun eigen achtergrondverhaal, hun eigen unieke stem en persoonlijkheid. Hierbij wil ik ook opnieuw de audioboek voorlezer, Steven Pacey, prijzen, die Abercrombies schrijfkunst naar een nog hoger niveau weet te tillen met zijn acteerprestaties en geweldige gevoel voor timing.

“One cannot grow without pain. One cannot improve without it. Suffering drives us to achieve great things.”

Het verhaal zelf is vrij rechttoe rechtaan. Je weet vrijwel vanaf het begin hoe het gaat lopen. Zeven mannen, zeven moorden om wraak te nemen. En terwijl naar elke moord wordt toe gewerkt, worden de achtergronden van de personages ingevuld, verbonden worden gesloten, verraad wordt uitgelokt en ieder raakt verstrikt in een noodlottig web van hun eigen makelij.

“ ‘Things aren't what they used to be' is the rallying cry of small minds. When men say things used to be better, they invariably mean they were better for them, because they were young, and had all their hopes intact. The world is bound to look a darker place as you slide into the grave.”

Maar dankzij de pakkende, levendige en meeslepende schrijfstijl blijft het verhaal boeiend. De balans tussen de grimmige sfeer en humor is perfect. De spanning werd heel gradueel en dreigend opgebouwd, mede dankzij het slimme gebruik van herhalingen en catchphrases.

“Unhappy times are the best for levity. You don't light candles in the middle of the day, do you?”

Ondanks het gebrek aan personages om voor te supporteren, het ontbreken van een einde dat voldoening geeft en de algehele mistroostigheid van het verhaal, was dit echt een plezant, grappig en uitermate goed geschreven boek.

“The memories of our glories fade, and rot away into half-arsed anecdotes, thin and unconvincing as some other bastard's lies. The failures, the disappointments, the regrets, they stay raw as the moments they happened.”