Die dekonstruksie van Retta Blom

Hierdie was nou ‘n lekker chic lit. Die karakters is lewendig, hulle is regte mense. Retta probeer sin maak van ‘n lewe wat ‘n “lang beige gaap” is, waarin sy geen vervullig kry nie. Deur haar reis en ‘dekonstruksie', kan ‘n mens ook kyk na jou eie prioriteite. Mens word lief vir Retta. Die skrywer is duidelik in voeling met hoe die jonges praat, ek het heeltyd gedink maar ek wil ook so oulike seun hê soos haar twee.

Dit was nou sommer net ‘n lekker lees, sonder moeite. Die boek lees maklik, dis asof jy die karakters ken, maar dit maak ook die boek ook net ‘n klein bietjie voorspelbaar. Dis lekker om ‘n boek sonder lomp foute te lees. Dis sappig sonder smet, dit is lekker sonder sukkel, maar bowenal, dit is real. Dis die lewe.

Die konsep van negatiewe ruimte word deeglik ontgin sodat mens sin maak daarvan en ook kan kyk hoe dit werk in jou eie lewe. Vir hierdie leser was dit amper té deeglik, ek het later bietjie gevoel: genoeg verduidelik nou.

Daar word deurgaans pragtige beelde gebruik, wat vars en nuut is: “En as sy weer moet hoor hoe haar ma sê “Lieg is soos 'n té klein kombersie”, gaan sy kots. Juis omdat dit waar is. “As jy hom optrek om jou nek toe te maak, ontbloot jy jou voete,” is hoe die res van die rympie lui.”

‘n Lekker soliede drie sterre.