Lucjan Marian Freytag - filozof nieznany

Książka poświęcona myśli Freytaga miała spory potencjał, zwłaszcza biorąc pod uwagę inspirujące idee, które leżą u podstaw jego filozofii. Szczególnie ciekawa wydaje się jego koncepcja siły magnetycznej jako boskiej zasady czy refleksje związane z naturą. Te tematy mogłyby być fascynujące, gdyby zostały przedstawione w sposób bardziej przystępny i klarowny. Niestety, autor książki skutecznie odbiera radość z lektury swoim stylem i manierą pisarską.

Jednym z największych problemów jest język, jakim posługuje się autor. Zamiast w prosty sposób wyjaśniać pomysły Freytaga, tekst przepełniony jest makaronizmami i pretensjonalnym stylem, który skutecznie utrudnia zrozumienie przedstawianych idei. Nie chodzi o to, że myśl Freytaga jest zbyt skomplikowana – wręcz przeciwnie, jego koncepcje często okazują się interesujące i zrozumiałe w cytatach z jego własnych prac. Problemem jest sposób, w jaki autor książki próbuje je tłumaczyć: niepotrzebnie zagmatwane sformułowania sprawiają, że czytelnik traci orientację, a zamiast zgłębiać filozofię Freytaga, zmaga się z nieprzystępnym stylem pisarskim.

Dodatkowym mankamentem jest ciągłe odwoływanie się do Freytaga jako „autora książki X, Y, Z”. Powtarzalność tej konstrukcji staje się monotonna i irytująca, co jeszcze bardziej obniża płynność lektury. Jeszcze większą frustrację wywołują przypisy – zamiast płynnie wpleść wątki kabalistyczne w główną narrację, autor przenosi je do przypisów, które są niepotrzebnie długie i nużące. Zamiast wzbogacać książkę, przypisy burzą jej rytm i zniechęcają do dalszego czytania.

Pomimo tych trudności, same pomysły Freytaga nadal wydają się intrygujące. Siła magnetyczna jako bóg to koncepcja, która pobudza wyobraźnię i skłania do refleksji. Mam jednak wrażenie, że inna książka Freytaga, poświęcona naturze, mogłaby bardziej mi odpowiadać – być może tam jego refleksje zostały przedstawione z większą prostotą i harmonią.