Scythe

Het concept van deze dystopische wereld was er eentje dat me direct intrigeerde.
Dystopisch is hier misschien niet het juiste woord, gezien de mensheid eerder de utopie heeft bereikt. We hebben alles wat negatief is in de wereld overwonnen. Er is geen ziekte meer, geen honger, geen armoede, geen oorlog, geen ouderdom en zelfs geen dood meer. Een individu kan voor eeuwig leven en kan zijn lichaam om de zoveel tijd resetten naar de door hem/haar gewenste leeftijd. De enige manier dat iemand kan sterven, is wanneer hij/zij wordt gedood door een ‘Zeis'
Keerzijde van de medaille? Het eeuwige leven, zonder streefdoel, zonder ambitie, is bijzonder saai. Kunst, muziek, creativiteit lijken belachelijke bezigheden, want alles bestaat al. Kunst wordt puur nabootsen, gezien de emoties, het gevoel van vergankelijkheid, die echte kunst inspireren niet meer bestaan in de eeuwig levende, eeuwig tevreden mens.

Maar focus van dit boek is eerder de wereld van de ‘Zeis', die mensen die uitverkoren werden om anderen de ‘echte' dood te schenken.
Het boek brengt je onmiddellijk in het verhaal, maar dit was een ander verhaal dan ik eigenlijk had verwacht. Ik had me aan een boek vol actie verwacht, maar het werd eerder een politieke beschouwing. Daarom was het voor mij even wennen om mijn denken aan te passen, maar ondanks de initiële ontgoocheling over de wending die het boek nam, bleef het boeien. Het idee van deze beschaving is bijzonder fascinerend. Op bepaalde punten voelde het wel voorspelbaar en geforceerd, vooral de ‘slechteriken' voelen een beetje tweedimensionaal.

Er is een heel voorspelbare twist, die dan gevolgd wordt door een wending die voor mij zo onverwacht was, dat ik even het boek opzij moest leggen en dan dat hoofdstuk opnieuw moest lezen om zeker te weten dat dit echt was gebeurd.

Scythe was voor mij een boek dat me een dubbel gevoel bezorgde.
Enerzijds is het concept enorm boeiend, de wereldopbouw levendig en kleurrijk. Anderzijds voelde het een beetje te zwart-wit, te geforceerd aan op momenten.
Het einde van het boek voelde voor mij ook als een echt einde en eigenlijk had voor mij een vervolg niet gemoeten. Desalniettemin ben ik enorm gefascineerd door het concept van het volgende boek en wil ik ook wel weten hoe het onze twee hoofdpersonages vergaat.