Seks, Leuens en die Internet

Om ‘n memoire te beoordeel, voel vir my arrogant, asof dit ‘n waardeoordeel sou wees. Hierdie is ‘n rou, eerlike skrywe oor verhoudings, internet dating en selfondersoek. Dit word as skreeusnaaks bemark, maar dit het vir my eerder ‘n hartseer ondertoon.

Baie mense beleef dat sekere temas in hulle lewens herhaal word. Mense wat van buite kyk, kan meestal glad nie verstaan waarom mense optree soos wat hulle doen nie. Erla slaag uitstekend daarin om vroeg in die boek al die gedragspatrone te herken, wat die temas van haar lewe vorm.

Dit is vir my duidelik uit my eie lewe en ook uit die waarneming van ander mense wat ek goed ken, dat elke mens een of twee duidelike temas op hulle lewenspad het waarmee hulle herhaaldelik gekonfronteer word. Hierdie tema kan op enige manier manifesteer, jy kan dit ervaar in jou lewe, op enige manier. As jou tema bv armoede is, kan jy leer om armoede te aanvaar of jy kan armoede oorkom, maar jy verwerk armoede op een of ander manier op jou lewenspad. So het Erla haar temas herken en oopgeskryf. Haar vrees vir verwerping, haar behoefte aan erkenning en dan natuurlik die doodnatuurlike vrees vir oudword. So kom mens herhaaldelik te staan in situasies wat vir ander nie sin maak nie, en Erla se lewe is geen uitsondering nie!

Nou verband hiermee is keuses. Keuses is nooit maklik nie, en dit hou verband met jou lewenstemas. Die situasies waarin Erla haar dikwels bevind het met die internet dating, sal menige vrou van vrees laat bewe, of dalk groen van jaloesie laat word! Tóg begewe sy haarself oop-oë daarin, máák sy daardie keuses waarin sy haar in vreemde situasies bevind wat my dappere broek laat bewe het, al besef sy die gevare terwyl sy dit doen. En dis nie van bewustelike dapperheid nie, inteendeel. Die behoefte om deur die erkening van ‘n man te leef, is dwarsdeur die boek gevleg. Sy skryf egter met eerlikheid daaroor en spaar haarself geensins. Soos ons almal dowwe kolle het, skryf sy dapper oor haar eie bitterheid en selfs oor ‘n insident waar sy wreed opgetree het.

Wanneer daar twee duidelike temas in jou lewe is, en jy neem in ag hoe die keuses wat jou lewe se rigting verander het, verskillende maniere gebied het hoe hierdie temas kon manifesteer, word dit nogal ingewikkeld om insig te hê in daardie temas, of jy dit moet oorkom en of jy dit moet leer aanvaar. Erla het nooit ‘n tekort aan insig in haarself gehad nie, sy het dalk net nie in haarself geglo nie, ten spyte van haar geduldige vriend Gary wat haar oor en oor verseker het dat sy eintlik oukei is. Want sy is ‘n sterk vrou en meer as oukei.

Natuurlik is dit makliker om van buite te kyk na ander se lewenspaaie en temas en eers met nabetragting kan ons ons eie bepaal. Dit verg geweldige selfinsig om werklik te besef wat hierdie temas is en hoe dit ons lewens beïnvloed, omdat dit so verwikkeld is, afhangend van die keuses wat ons maak wat die rigting van ons lewens verander. Hierin slaag Erla uitstekend, so vir hierdie leser was die boek op verskillende vlakke geslaag. Die mate waarin sy haar groei en selfinsig uiteindelik gebruik om weer dinge vir haarself te doen, weer te droom en rus te vind – alles beskryf in die allermooiste taalgebruik, is prysenswaardig. Die boek is pragtig versorg, eers aan die skrywer en uitgewer.

Vergeleke met haar vorige boeke, is hierdie een ewe rou, ewe eerlik, maar ryper en meer beleë. ‘n Sagte ryp Brie; pleks van harde, geennaam-cheddar.

Die dood van haar pa ruk haar om selfondersoek te doen, en te besef dat sy eintlik al vir baie jare nie meer op hom gesteun het vir hulp en raad nie, dit was maar net gerusstellend dat hy wel daar was, al het sy baie moeilike besluite moes neem en self verantwoordelikheid aanvaar vir haar lewe. Sy kon weer begin teken en musiek maak.

Wie moet die boek lees? Ongeveer almal. As jy rowwe, onbeskofte seks verwag, wees gerus, die boek is baie mak! Dit het veel meer diepte as wat seksbelustiges sou verwag, tog lees dit lig en lekker ook.

Die boek word pragtig en toepaslik afgesluit met ‘n aanhaling van Elisabeth Eybers:
‘En deur die jare het sy self die slotvan die verhaal geword: haar stilte en kragwas skoner as die ding waarop sy wag'