The Hunger of the Gods

Na het onthutsende einde van boek 1 kon ik gewoon niet wachten om te weten hoe dit verder ging.
En jawadde dadde! Het stelde zeker niet teleur. Een bloederig en meedogenloos vervolg!

Wat me aanvankelijk aan deze serie aantrok was de mythologie en boek 2 breidt deze alleen maar verder uit. Meer goden ontwaken en hun explosieve ontmoetingen zijn echt adembenemend. De impact van hun wederopstanding op onze hoofdpersonages en hoe de wereld daar in het algemeen op reageert, zorgen voor buitengewoon fascinerend leesvoer. Hoe de verhaallijnen convergeren en weer scheiden hielden me aan het boek gekluisterd, maar niets had me kunnen voorbereiden op dat hartverscheurende einde. Ik sta te popelen om te weten hoe dit verder gaat, dus hopelijk duurt het wachten niet te lang!

Over de perspectieven:
We volgen opnieuw onze drie gevestigde perspectieven, maar vertoeven ook af en toe in het hoofd van twee andere personages en dit vond ik echt een slimme ontwikkeling. Het verschuift het verhaal van een wij-tegen-jullie naar iets dat grijzer en genuanceerder is.Orka en Varg blijven mijn favorieten. Elvar blijft het personage waar ik het moeilijkst mee heb. Ze is een enorm sterke vrouw, die weet wat ze wil en niet terugdeinst te doen wat ze moet. Maar het is vooral haar houding naar de Tainted toe en haar gebrek aan scrupules omtrent slavernij die het voor mij moeilijk maken om voor haar te supporteren.Van de twee bijkomende perspectieven voel ik het meest sympathie voor Biórr, ondanks zijn voorgaande acties. Hij was aanvankelijk zo overtuigt dat hij aan de goeie kant stond, maar er beginnen wat scheurtjes in zijn overtuiging te.Gudvarr is de Umbridge van de vijf, het personage dat je graag haat. Een snotterende paling van een man, met ernstige grootheidswaanzin, die er toch altijd in slaagt zichzelf te redden en om op het juiste moment op de juiste plaats te zijn.

Andere gedachten met spoilers:(*) De tocht van The Bloodsworn om Vol te redden was zo'n fantastische manier om de wereld uit de breiden!(*) Die tong-parasieten, blergh!(*) Impressionant gevecht met prins Jaromir! Dat einde!(*) Hoeveel meer goden zijn er daar? Wat was Jaromir aan het doen?(*) Elvar heeft wel ballen zeg om een slaaf te maken van zowel Skuld en Ulfrir(*) Doet wel denken over hoe machtig die goden eigenlijk wel zijn, gezien ze zo gemakkelijk te controleren zijn(*) Zie ook de wederopstanding en onmiddelijke verslaan van Orna! (*) Rotta is nooit gestorven? Wat is die achtergrond? Wat heeft hij al die tijd gedaan?(*) Oh en Ulfrirs revelatie dat Snaka een zuster had! Zoveel van de kennis op Vigrid is duidelijk verloren gegaan.(*) De interactie van Orka met Ulfrir was tegelijkertijd bevredigend en ontgoochelend.(*) Elvar en de Battle-Grimm in Snakavik!! Die confrontatie met haar vader en nu is ze naast leider van de Battle-Grimm ook nog eens Jarl!(*) Gaan we Snaka zien herrijzen?(*) Orka's sidekicks Spert en Vesli zijn geweldig(*) Het idee dat alle vaesen van Lik-Rifa zijn, maar dan toch zien dat die twee zo trouw aan Orka/Breca blijven opent wel perspectieven(*) Die scènes met Gudvarr en dat ding in zijn lichaam waren degoutant... Maar wel zalige plotlijn met Lik-Rifa en het dubbele verraad van Helka en Hakon door Sigrunn en Gudvarr.(*) Ooh en die twee raven zijn terug! Snaka's boodschappers, interessant(*) Orka en Breca op het einde, neen! Komaan zeg, Orka kan niet dood zijn!
(*) Geen spoiler, maar wil toch even zeggen dat ik fan ben van de synopsis van boek 1 aan het begin van dit boek! Ik wou dat meer auteurs dit deden!