The Whispering Dark

Ik heb vaak gedanst rond het idee om dit boek niet uit te lezen, maar iets bleef me ervan weerhouden. Uiteindelijk heb ik doorgezet, zij het door de laatste 30% zo goed als diagonaal te lezen.

Het begin van dit verhaal voelde alsof ik het boek in hoofdstuk twee was begonnen, nadat ik zowel de proloog als hoofdstuk 1 had overgeslagen. Dit gevoel van het missen van een essentieel stuk informatie, dat duidelijk was beschreven in die overgeslagen delen en daarom niet herhaald hoefde te worden, bleef gedurende een groot deel van dit boek bestaan.
De andere delen waren een mix tussen een zeer verwarrende koortsdroom en het me doorheen de beschrijving van het begin van een rare onevenwichtige relatie tussen twee kartonnen personages te moeten sleuren.

Uiterst langzaam werden dan toch enkele verwarrende dingen onthuld, maar dat gevoel dat ik iets miste bleef wel aanhouden.
Het tempo van dit hele verhaal was ook inconsequent. Elke keer dat ik dacht dat we in de flow kwamen, kwam het tempo krijsend tot stilstand, om weer over te gaan tot een zeer verwarrend en uiterst overschreven verhaal.

Al met al had dit boek wel de botten van een mogelijks interessant verhaal, maar miste het al zijn spieren en pezen, waardoor we met een verwarrend hoopje vlees en vet achter bleven.