Winterwood

Normaal ben ik keihard fan van sfeervolle verhalen, maar dit boek was naar mijn smaak te atmosferisch. Het kwam eerder pretentieus dan transporterend over. Alles werd met weliswaar sierlijke zinnen beschreven, maar in plaats dat het me hielp te verdwijnen in de tekst, werd ik er rusteloos en ambetant van.
En dan zijn er nog de buitensporige hoeveelheid aan metaforen en vergelijkingen, die met mate kunnen helpen de juiste toon te zetten, maar hier werd alles zodanig uitgesponnen tot ellenlange paragrafen met beeldspraak, dat het mij vermoeide.

Het verhaal zelf sleepte zich bijgevolg tergend langzaam voort op deze omslachtige stijl, maar was inhoudelijk nogal kaal en voorspelbaar. Er was nochtans genoeg afleiding door alle metaforen, maar het lag er wat te vingerdik op, waardoor ik al vanaf het eerste moment had geraden hoe de vork aan de steel zat. Neem daarbij nog het instalove element en het feit dat het titulaire WINTERWOOD slechts een minimale cameo maakte, en ik bleef voornamelijk met een teleurgesteld gevoel achter na het uitlezen van dit boek.