Blackwell

4,5 sterretjes

Genieten! Voor mij was dit boek echt puur genieten.

Niet alleen door het meeslepende, uiterst spannende verhaal, maar ook door de prachtige woordkunst. Je merkt meteen dat dit boek echt Nederlandstalig is, want zo'n niveau wordt nooit gehaald bij vertalingen, waarbij de tekst in het keurslijf van de originele taal moet blijven. Blackwell is bijzonder rijk aan mooie woorden, die soms wat archaïsche aanvoelen, maar daardoor uiterst gepast zijn voor deze gothic novel. De auteur balanceert perfect op de lijn van modern, eenvoudig taalgebruik en complexere, lyrische taal.

Eigenlijk bezorgde dit mij ook wel een beetje een schuldgevoel. Een schuldgevoel omdat ik eigenlijk voor 80% Engelstalig lees en de 20% Nederlandstalige boeken dan nog eigenlijk voornamelijk vertalingen zijn.
Dit boek deed me weer maar eens inzien hoeveel invloed het internet en goedbedoelde platformen zoals Goodreads hebben op mijn leesgedrag, gezien ik voornamelijk getriggerd word om Engelse of Amerikaanse boeken te lezen, terwijl onze Nederlanden ook zeker goede auteurs hebben. Ik moet toch wat meer mijn voelsprieten uitsteken voor deze auteurs.
Nu, ik las eerder al boeken van Kevin Valgaeren en dat was dan ook de reden waarom ik dit boek kocht, zonder eigenlijk de achterflap te lezen. Ik hou van zijn stijl en het feit dat hij de gothic novel – een genre dat me toch nauw aan het hart ligt - nieuw leven in blaast. En eerlijk, best weet je zo weinig mogelijk over de plot van deze Blackwell vooraleer je eraan begint. Laat je lekker verrassen, want het is zeker de moeite!

Dit boek is uitermate goed opgebouwd en extreem spannend.
De grimmige sfeer, zo eigen aan klassieke gothic novels zoals Dracula of Frankenstein, wordt ook in deze Blackwell meesterlijk opgebouwd. Ik werd echt in het boek gezogen en vergat de moderne wereld om me heen en waande me in een mistig, guur Londen met ratelende koetsen in plaats van in een zonovergoten huisje in West-Vlaanderen waar je de auto's en vrachtwagens soms hoort voorbij zoeven.
De personages zijn door de manier waarop ze worden geïntroduceerd heel realistisch en je kan ze zo voor je zien. Dit zorgt er ook voor dat je echt samen met hen het verhaal beleeft en je je emotioneel met hen verbonden voelt.
Het verhaal zelf was, ondanks het feit dat het geïnspireerd is door de klassiekers, toch bijzonder origineel. In het nawoord beschrijft de auteur Blackwell als zijn ode aan Bram Stoker en het gothic genre in het algemeen, en ik ben het daar volledig eens. Een prachtige ode, die gekende sfeerelementen verweeft tot een volledig nieuw en origineel verhaal.
Leuk extraatje vond ik ook de knipoog naar personages die de auteur in eerdere werken creëerde, zoals Henry Bull uit zijn debuut De Ziener en Francis Whitman uit zijn eerdere roman Seance. Dit bezorgde mij een brede glimlach en maakt me nieuwsgierig of dit later nog van pas zal komen?

Tijdens het lezen was ik eigenlijk ook steeds in tweestrijd.
Ik wou snel lezen, want het was spannend en wou weten wat er ging gebeuren. Anderzijds was ik zo in de ban van de mooie woordenstroom, dat ik traag wou lezen, genieten van de schoonheid die de Nederlandse taal toch wel bezit. Echt goed gedaan. Niet alleen een heel meeslepend verhaal schijven dat lezers geboeid en aan het boek gekluisterd houden, maar diezelfde lezers ook beroeren door het taalgebruik.

Dit boek is het vierde boek van Kevin Valgaeren en in vergelijking met zijn vorige boeken is duidelijk hoeveel hij al gegroeid is in zijn schrijven en ongetwijfeld nog aan het groeien is. Het is voor mij duidelijk dat gelijk welk boek deze auteur op de markt brengt, ik het zal kopen, ongeacht de achterflap!

Blackwell was voor mij een top staaltje schrijfkunst, een echte ode aan de gothic novel dat het genre meteen ook nieuw leven in blaast. Ik hoop dat er nog veel meer dergelijke boeken mogen volgen. Dikke aanrader.