Lekcje

Roland Baines, “był dorosłym mężczyzną z kacem i pięciodniowym zarostem, poetą, jak lubił o sobie myśleć,” pozbawiony snu, ze swoim niespokojnym synem Lawrence'em u boku, wspomina szkołę z internatem, szczególnie lekcje muzyki. Jego umysł gorączkowo rozmyśla o Miriam Cornell, jego nauczycielce gry na fortepianie, oraz o jego związku żoną Alissą, która uciekła od małżeństwa i macierzyństwa, pozostawiając go z nawałnicą nieuzasadnionych podejrzeń. Ta epicka powieść jest podróżą przez życie Rolanda, od jego wczesnych lat w Libii, aż do czasów współczesnych i ograniczeń związanych z pandemią. Jak sugeruje tytuł, jest to lekcja życia i bardzo wnikliwe spojrzenie na to, jak zewnętrzne wydarzenia na świecie, nad którymi nie mamy kontroli, wpływają na nas i jak bardziej osobiste doświadczenia kształtują nasze życie i określają jego bieg.
Ian McEwan napisał historię momentami absolutnie fascynującą. Gdy razem z bohaterem odkrywamy powoli i dokładnie wczesne lata sześćdziesiąte w szkole z internatem w Suffolk i relację z jego nauczycielką fortepianu, która niby postrzegana przez palce tajemniczości wywołuje niepokój.
Powieść sprawia, że coś czujesz, skłania do refleksji nad sobą i własnymi życiowymi lekcjami. Są momenty ostrego smutku, są kłamstwa i pogrzebane sekrety.

“Od­wró­ci­ła się do niego, spoj­rza­ła mu głę­bo­ko w oczy i miłym, spo­koj­nym gło­sem, su­ge­ru­ją­cym, że za nic ma pod­glą­da­ją­cy ich świat, ode­zwa­ła się, tym razem w cza­sie przy­szłym, któ­re­go użyła, by te­raź­niej­szość wy­da­ła się ra­cjo­nal­na.”