Z zimną krwią

Najsłynniejsze dzieło Trumana Capote'a to pionierski przykład “powieści opartej na faktach” i nowoczesnego “prawdziwego” kryminału. Książka przedstawia historię mordu popełnionego w 1959 r. w Kansas na rodzinie Clutterów oraz procesu i egzekucji zabójców. Sprawcami zbrodni była para włóczęgów, Dick Hickock i Perry Smith. Dla Capote'a dwubiegunowość tej sprawy stała się punktem wyjścia do rozważań o szerszym kontekście wartości, obowiązujących w Ameryce na przełomie lat. 50. i 60. XX w. Ofiary są tak modelowo amerykańskie, że równie dobrze mogłyby zostać wymyślone, z kolei Smith i Hickock sprawiają wrażenie brutalnego ucieleśnienia “buntowniczej” kultury Jamesa Deana. Autor w swojej powieści odtwarza pieczołowicie świat Clutterów, dba o każdy jego detal, ale tak naprawdę skupia się na przeżyciach emocjonalnych Perry'ego i Dicka oraz na motywach, które skłoniły ich do zbrodni. Niektórzy twierdzą, że pisarz był głęboko zafascynowany Perrym Smithem i uważał go za alternatywna wersje samego siebie. Ponieważ Capote relacjonował proces jako dziennikarz, pojawiły się podejrzenia, że wyrok podyktowany został przez sposób, w jaki przedstawił zabójców. W tym sensie “Z zimną krwią” otwiera drogę do nowych i głębszych spostrzeżeń. Książka Trumana Capote'a staje się ucieleśnieniem debaty na temat faktów, fikcji, a także ich wzajemnego przenikania się oraz różnic w ich etycznej odpowiedzialności.

“Skąd pochodzi ten bezrozumny gniew, wzbierający na widok cudzego szczęścia i zadowolenia, ta rosnąca pogarda dla ludzi i pragnienie zadania im bólu?”